นิทาน เรื่อง แกะขาวกับแกะดำ

นิทาน

เรื่อง แกะขาวกับแกะดำ

            กาลครั้งหนึ่งนานแล้ว มีแกะฝูงหนึ่งแกะทุกตัวในฝูงนี้ล้วนมีขนเป็นสีขาวทุกตัว มีแกะตัวหนึ่งในฝูงที่มีขนเป็นสีดำไม่ได้เป็นสีขาวเช่นแกะตัวอื่น แกะดำรู้สึกน้อยใจที่ตนเกิดมามีขนสีดำ แกะดำจึงขอพรจากดวงอาทิตย์ด้วยความระทมว่า ขอให้ตนมีขนเป็นสีขาวเช่นแกะตัวอื่น ดวงอาทิตย์รู้สึกสงสารจึงใช้ความสว่างย้อมขนของแกะดำให้เป็นสีขาวเช่นแกะตัวอื่น

            เมื่อตะวันตกดินขนของแกะดำก็เริ่มมีสีเข้มขึ้นเรื่อยๆจนกลับมาเป็นสีดำเช่นเดิม แกะดำรู้สึกเสียใจและผิดหวังที่ความสว่างจากดวงอาทิตย์ไม่สามารถทำให้ขนของตนเป็นสีขาวได้ตลอดไป

            วันหนึ่งเหล่าฝูงแกะพากันไปเล่นน้ำที่ลำธารแม่น้ำ มีแกะตัวหนึ่งผลัดตกลงไปในลำธารแม่น้ำ แกะในฝูงต่างพากันตกใจแต่ก็ไม่มีแกะตัวใดกล้าที่จะช่วย เมื่อแกะดำเห็นจึงรวบรวมความกล้าพร้อมกับกระโดดลงไปช่วยแกะที่กำลังจมน้ำ สุดท้ายแกะดำก็สามารถช่วยไว้ได้ทัน แกะในฝูงพากันขอบใจและชื่นชมในความกล้าของแกะดำ แกะดำจึงถูกเลือกให้เป็นจ่าฝูง นับแต่นั้นมาแกะดำก็ไม่เคยน้อยใจที่ตนมีขนเป็นสีดำอีกเลย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

ค่าของคนอยู่มาจากการะทำ ไม่ได้มาจากรูปร่างหน้าตา สีผิว สีขน

จงพอใจและมีความสุขในสิ่งที่ตนเป็นอยู่